Niedoczynność tarczycy, znana również jako hipotyreoza, to stan, w którym tarczyca produkuje zbyt mało hormonów tarczycowych. Tarczyca jest gruczołem znajdującym się na przedniej części szyi, który produkuje hormony, takie jak tyroksyna (T4) i trójjodotyronina (T3), które regulują wiele funkcji organizmu.
Przyczyny
Główne przyczyny niedoczynności tarczycy to zapalenie tarczycy (najczęściej autoimmunologiczne zapalenie tarczycy Hashimoto), usunięcie tarczycy lub jej części w wyniku chirurgii, napromieniowanie tarczycy, choroba Hashimoto oraz niedobory jodu. Niedoczynność tarczycy występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn.
Objawy
Objawy niedoczynności tarczycy mogą być różne i obejmują zmęczenie, senność, przyrost masy ciała, zaparcia, suchość skóry, osłabienie mięśni, utratę włosów, obrzęki, problemy z koncentracją, zimne stopy i dłonie, depresję, zaburzenia miesiączkowania oraz problemy z płodnością. Objawy mogą wystąpić stopniowo i mogą być łatwo mylone z innymi schorzeniami.
Diagnoza
Diagnoza niedoczynności tarczycy opiera się na badaniu poziomu hormonów tarczycowych we krwi. Niski poziom hormonów T4 i wysoki poziom hormonu tyreotropowego (TSH) świadczą o niedoczynności tarczycy. Konieczne mogą być także badania obrazowe, takie jak ultrasonografia tarczycy.
Leczenie
Leczenie niedoczynności tarczycy polega na suplementacji hormonów tarczycowych, najczęściej poprzez doustne przyjmowanie leków zawierających syntetyczne T4. Dawkowanie hormonów jest dostosowywane do indywidualnych potrzeb pacjenta i może wymagać regularnej kontroli i dostosowania podawanych dawek.
Niedoczynność tarczycy jest chorobą przewlekłą, jednak przy odpowiednim leczeniu większość osób ma możliwość prowadzenia normalnego życia. Regularne monitorowanie poziomu hormonów tarczycowych i współpraca z lekarzem są kluczowe w utrzymaniu dobrej kondycji zdrowotnej.